Geswitcht van school

In september 2018 ben ik op het Noorderpoort gestart. Ik kreeg een extra gesprek met de studentbegeleider, aangezien ik helemaal niet lekker in mijn vel zat. Mijn energie was zo goed als op en daarom werd er afgesproken dat ik maar halve dagen naar school moest. Ik was namelijk ook met een hulpverleningstraject bij INTERPSY begonnen. De studentbegeleider zou ook achter een faciliteitenkaart aan gaan, zodat ik nu wel de juiste begeleiding zou krijgen.

Vol goede moed en met een aantal afspraken ben ik toen begonnen. Tijdens mijn eerste schooldag moest ik gelijk een hele dag meedraaien, want er was niks met de leraren over mijn halve dagen besproken. Ik bleef toen wel de hele dag, echter kostte mij dit zoveel energie, dat ik de dag erop thuis bleef. De studentbegeleider wilde ook achter mijn faciliteitenkaart aan gaan, maar alleen met een logopedische diagnose kon ze volgens haar weinig. Een faciliteitenkaart kreeg ik zodoende niet en moest dus net zo meedoen als de rest, ook al was er van te voren wat anders afgesproken.

De klas was in twee klassen van 20 leerlingen opgesplitst, echter hadden wij ook vaker samen les, en zodoende zat ik dan als het ware in een klas van +/- 40 leerlingen. Ik kan je wel zeggen, ik verzoop als het ware. Ik was bijna de één na jongste, andere leerlingen waren ouder, of hadden zelfs al kinderen. Op mijn gemak voelde ik mij dus echt niet. In het begin had ik nog wel aansluiting met de klas en vond het ook nog wel leuk. Doordat ik geen ondersteuning kreeg, werd mijn zelfvertrouwen echter steeds minder. Op den duur begon ik zo erg aan mijzelf te twijfelen, dat zelfs halve dagen naar school mij niet meer lukte.

Ik werd toen zo onzeker erover dat ik een diagnose heb, en laat staan een diagnose die ook haast niemand kent. Zelf had ik het wel geaccepteerd, maar ik kreeg het gevoel dat ik niet in het schoolsysteem paste. Andere kinderen met een diagnose kregen wel de juiste begeleiding, maar ik helaas niet, daardoor was het voor mij onmogelijk om dit zo vol te houden.