In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, hoe ik op het mbo geen ondersteuning kreeg, terwijl ik recht had op een faciliteitenkaart. Dit gebrek aan ondersteuning maakte het erg moeilijk voor mij. Het was frustrerend omdat ik niet de hulp te krijgen die ik nodig had, vooral gezien de extra uitdagingen door mijn spraakstoornis.
Door de ontbreken van de juiste begeleiding, liep ik tegen obstakels aan die mij uiteindelijk niet school toelaatbaar maakten. Het was een moeilijke periode, maar ik gaf niet op. Inmiddels heb ik een mbo-opleiding op niveau 3 afgerond. Momenteel volg ik een niveau 4 opleiding en krijg ik wel de nodige ondersteuning die ik benodig.
Het verschil is enorm. Ik voel mij nu gesteund en kan mij veel beter concentreren. Dit heeft mij geleerd dat ik, met de juiste begeleiding, mijn doelen kan bereiken, ondanks de uitdagingen die mijn spraakstoornis met zich meebrengt. Hoe dit verder ging, lees je hier!
Vaak genoeg ook dat klasgenoten en de leraren je uitlachten omdat je wat anders praat en af en toe stottert, dat ze je nadoen omdat ze het zelf zo grappig vinden of zelfs dat je door de leraar werd overgeslagen bij het voorlezen en dat terwijl iedereen een stukje moest voorlezen. Allemaal situaties waar keer op keer een stukje van...
Om heel eerlijk te zijn kan ik dit in één woord omschrijven: het is f*cked up. Nadat ik in januari 2019 werd uitgeschreven van het Noorderpoort, zat ik thuis. Thuis als 18 jarige zonder een startkwalificatie. Dit houd in dat je minimaal een diploma moet hebben op niveau 2 of hoger, zodat je meer kans hebt op een baan.
Je ontzettend alleen voelen, gedachtes die maar blijven binnenstromen, de schaamte, maar ook het verdriet. Zo zou ik mijn grootste nachtmerrie omschrijven waarin ik jarenlang in de negatieve spiraal bleef steken. Dit was voor mij helaas de realiteit rond mijn 17de tot mijn 20ste levensjaar.