Deze vraag heb ik al heel vaak gekregen of verbale dyspraxie een stoornis , beperking , handicap of toch een ziekte is. Velen vragen mij vaak of ik een ziekte of een handicap heb. Ja serieus de vraag: of mijn ziekte te genezen is. Ehh nee, het is een spraakstoornis die ik sinds mijn geboorte heb.
Zelf zeg ik het altijd zo. We hebben 4 categorieën: een stoornis, beperking, handicap en een ziekte. Verbale ontwikkelingsdyspraxie is een motorische ontwikkelingsstoornis en deze valt onder een taalontwikkelingsstoornis (stoornis). Persoonlijk vind ik dat ik een spraakstoornis heb vanwege mijn verbale ontwikkelingsdyspraxie dat mij in het dagelijks leven beperkt (beperking). Ik heb een handicap als het gaat om communiceren met de buitenwereld, denk hierbij aan telefoneren en openbaar vervoer etc. Dan kijken mensen mij vaak aan als ik begin te praten, sommige zeggen zelfs dat ze mij niet verstaan. Ook bij officiële instanties val ik onder de categorie gehandicapten (handicap ). Wat betreft een ziekte, dat is verbale ontwikkelingsdyspraxie zeker niet. Het is een onzichtbare beperking (ziekte).
Wat ik zelf vind is ik dat ik een stoornis heb. Als het gaat om communiceren naar de buitenwereld dan beperkt het mij bij het spreken, het hindert mij niet. Zelf vind ik dat ik niet onder de categorie gehandicapten val. Het beperkt mij persoonlijk niet in het dagelijks leven. Ik weet waar ik moeite mee heb en hoe ik dat het beste kan oplossen. Een ziekte, dat is het zeker niet. Ik ben ermee geboren en ik zal het ook altijd blijven houden
Naast dat ik als ervaringsdeskundige actief ben, studeer ik en schrijf ik blogberichten hier op mijn eigen website. Je vind hier alle informatie rondom een taal-/spraakstoornis, want dat is iets wat ik zelf heb. Ik vind het belangrijk om ook vanuit mijn eigen perspectief verschillende onderwerpen aan te spreken, aangezien het zelf ervaren vaak een hele andere belevening is, dan dat iemand anders het doet die het niet heeft. Ik wens je veel plezier met lezen! :)
Hier heb je misschien ook interesse in:
Jessica Huttinga (24) vond school net zo verwarrend als Einstein op school: "Waar gaat dit over?" Met een taalontwikkelingsstoornis die niet iedereen ziet, moest ze dit vaak drie keer uitleggen (en soms zelfs vier). Maar Jessica gaf niet op, ze vond haar eigen pad. Ze laat zien dat je ook met een beetje kronkel in het leven gewoon lekker mee...
Daar vertel ik regelmatig wat ik in het dagelijks leven zo meemaak.
Je kunt jouw cookievoorkeuren hier aanpassen. Schakel de volgende categorieën in of uit en sla de selectie op.
