In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, over het moment dat ik bij de gemeente aanklopte voor de nodige ondersteuning. Ik begon mij af te vragen of de verschillende instanties wel voldoende op de hoogte waren van mijn TOS. Achteraf gezien was dit eigenlijk helemaal niet het geval en dat was iets wat ze niet wilden toegeven.
Mijn doel was de juiste hulp te krijgen om mijn opleiding voort te zetten. Tot mijn verbazing oordeelde de gemeente dat ik geen reguliere opleiding meer kon volgen, omdat ik te complex was. Ze adviseerden mij om naar het UWV te gaan voor het doelgroepregister of Wajong, omdat ze mijn situatie als een handicap beschouwden.
Dit was een schok, omdat ik mijn spraakstoornis nooit als een handicap zag. De gemeente zag alleen dat ik vastliep, zonder het gebrek aan ondersteuning te herkennen. Ik vertel welke vervolgstappen ze voor mij zagen en of ik het daarmee eens was. Hoe dat verliep, lees je hier!
Na de zomervakantie, in augustus 2022, kreeg ik een nieuwe werkcoach. Tijdens onze kennismaking hebben wij ongeveer twee uur met elkaar gesproken. Bij mijn vorige werkcoach was er geen klik, omdat zij dacht dat ik erg onzeker en afwachtend was. Iets waarin ik mijzelf totaal niet herkende. Dit zorgde ervoor dat ik me niet gehoord voelde en soms...
Mijn werkcoach stelde voor om een ander traject te volgen, zoals werken. Dit was voor mij geen optie, omdat ik geen startkwalificatie had en met alleen vmbo je weinig kans maakte op de arbeidsmarkt.
Ik moest een top 5 van opleidingen maken waar ik interesse in had, zonder mijn TOS, wat voor mij niet realistisch was. Het leek...
Tijdens het volgende gesprek heeft mijn werkcoach een plan van aanpak gemaakt. In dit rapport werd de reden van de aanvraag, de visie op de re-integratie, de knelpunten en de doelstelling besproken. Volgens haar waren de knelpunten mijn verbale dyspraxie, en de doelstelling was het vinden van een geschikte opleiding of werk.