Als jong volwassene met een taal-/spraakstoornis kan het een enorme uitdaging zijn om je uiteindelijk plek in de maatschappij te vinden. Het is een fase in het leven waarin je voor veel kansen komt te staan en de wereld voor je lijkt open te liggen, maar tegelijkertijd kan je diagnose als een belemmering voelen dat je tegenhoudt.
Ondanks de vooruitgang in de samenleving, is er nog steeds veel onbegrip en discriminatie van mensen met een diagnose, vooral van werkgevers die denken dat je door je beperking minder waarde kunt toevoegen. Veel mensen geloven nog steeds dat je hierdoor niet volwaardig kunt deelnemen aan het arbeidsproces.
Ik ben het daar absoluut niet mee eens en vind het belangrijk om mijn verhaal te delen. Door hierover te schrijven, hoop ik vooroordelen te doorbreken en meer begrip te creรซren. Hieronder vind je de verschillende onderwerpen waar ik al over heb geschreven.
Na de puberteit en het vmbo stroom je meestal door naar het mbo. Ook ik was geslaagd en begon op mijn zestiende aan een opleiding. Dat bleek allesbehalve makkelijk. Op stage kon ik goed meekomen, maar op school liep ik vast. De lessen waren erg theoretisch en er was geen begrip voor mijn diagnose. Tijdens klassikale voorleesmomenten gaf de docent...
