In deze blog neem ik je mee in mijn verhaal, over de overstap naar het speciaal onderwijs in groep 2 in Groningen. Het was een plek waar iedereen gelijk werd behandeld en ik niet 'anders' werd beschouwd. Ik kreeg de nodige ondersteuning die ik op dat moment ook nodig had, om mijzelf helemaal te kunnen ontwikkelen op mijn eigen tempo.
De leerkrachten en begeleiders waren geduldig en begrepen precies wat ik nodig had. Elke ochtend stapte ik met heel veel plezier in het schoolbusje, wetende dat ik gewoon mezelf kon zijn. Dankzij de goede ondersteuning boekte ik al vrij snel vooruitgang, ondanks de spraakuitdagingen die ik had.
In groep 4 hoorde ik dat ik 'te goed' was geworden voor het cluster 2 onderwijs. Mijn vooruitgang was zo groot, dat de leerkrachten vonden dat ik terug kon naar het regulier onderwijs. Na de zomervakantie begon ik weer op mijn 'oude' basisschool. Hoe dat verliep, lees je hier!
Mijn moeder heeft altijd net zo tegen mij gepraat als tegen mijn zus. Ze heeft wel de moeilijke woorden verbetert naar makkelijke woorden zodat ik ook begreep wat ze zei. Als we een boekje gingen lezen dan las mijn moeder niet alleen het boekje voor, maar vroeg ook wat er op de plaatjes stond. Zo reageerde ik er ook op...
Praat een kind nog niet of heeft een kind moeite met praten of het begrijpen van taal? Het kan dan zijn dat het kind een taalontwikkelingsstoornis (TOS) heeft.
Een taalontwikkelingsstoornis (TOS) is een neurocognitieve ontwikkelingsstoornis. Dit betekent dat taal in de hersenen minder goed wordt verwerkt. Een kind met TOS heeft bijvoorbeeld grote moeite met praten of het begrijpen van taal. De taal- en spraakontwikkeling verloopt hierdoor anders dan bij leeftijdsgenoten.