Accepteren dat je verbale ontwikkelingsdyspraxie/ taalontwikkelingsstoornis (TOS) hebt is eigenlijk best een ding. Vroeg of laat realiseer je je dat je toch net even anders bent dan je klasgenoten en dan komt er ook nog eens de puberteit bij. Voor mij was dat natuurlijk ook niet even makkelijk.
Klik hierboven rechts op de foto voor meer informatie.
Toen ik een jaar of 9/10 was, ging ik toch merken dat ik anders was en hierdoor werd ik vaak verlegen. In de ๐ฉ๐ฎ๐๐๐ซ๐ญ๐๐ข๐ญ was ik vooral erg ๐ ๐๐๐ซ๐ฎ๐ฌ๐ญ๐ซ๐๐๐ซ๐ en had ik thuis vaak woede uitbarstingen, omdat ik zo erg mijn best deed om verstaanbaar te praten maar vaak waren de woorden of zinnen dan toch nรฉt niet duidelijk genoeg. In de puberteit had ik best een ๐ก๐๐ค๐๐ฅ aan mijn verbale dyspraxie, omdat je je ๐ซ๐๐๐ฅ๐ข๐ฌ๐๐๐ซ๐ญ dat je het altijd zult blijven houden en het nooit weg zal gaan. Dan begin je natuurlijk ook aan ๐ฃ๐๐ณ๐๐ฅ๐ te ๐ญ๐ฐ๐ข๐ฃ๐๐๐ฅ๐๐ง, zo van: waarom heb ik dat nou, hoe ziet de toekomst eruit, krijg ik wel vrienden, kan ik later ook meekomen in de maatschappij etc. Al deze vragen heb je dan en dat is natuurlijk ook ๐๐๐ ๐ซ๐ข๐ฃ๐ฉ๐๐ฅ๐ข๐ฃ๐ค.
Sinds ik begonnen ben om ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ง ๐ฏ๐๐ซ๐ก๐๐๐ฅ op sociale media te ๐ฏ๐๐ซ๐ญ๐๐ฅ๐ฅ๐๐ง, merk ik dat mij dat best ๐ ๐๐ก๐จ๐ฅ๐ฉ๐๐ง heeft om het te leren ๐๐๐๐๐ฉ๐ญ๐๐ซ๐๐ง. Van een verlegen meisje die liever niet praat dan wel, naar een meisje die veel zelfverzekerder in de schoenen staat en die er ook mag zijn. Mijn motto is een beetje geworden: heb schijt aan wat mensen van je vinden of denken, want zo of zo kun je het toch niet voor iedereen perfect doen. Er zullen altijd mensen zijn die naar je omkijken als je praat, maar dat hoort er nou eenmaal bij en dat moet je ook accepteren.
Uiteindelijk is het wel een ๐ฅ๐๐ง๐ ๐ ๐ฐ๐๐ geweest, maar ik heb ๐ ๐๐๐๐๐๐ฉ๐ญ๐๐๐ซ๐ dat het nu eenmaal zo is en ik denk dat dat het ๐๐๐ฅ๐๐ง๐ ๐ซ๐ข๐ฃ๐ค๐ฌ๐ญ๐ is. Het is namelijk wel iets wat er voor de rest van je leven bij je blijft en als je het niet kunt accepteren, dan vind ik dat je het voor jezelf alsmaar moeilijker maakt.
Heb jij je VOD/TOS geaccepteerd? Zo ja, wat hielp jou daarbij? Zo nee, wat maakt dat het voor jou (nog) niet lukt? Deel je ervaringen en adviezen.
Als ervaringsdeskundige VOD/TOS weet ik, als geen ander hoe lastig het is om in de maatschappij รผberhaupt mee te kunnen doen. Dan heb ik het nog niet eens over de bevooroordelingen of de discriminatie, want die zijn er ook. Ik bespreek verschillende onderwerpen die in deze maatschappij belangrijk zijn, want ik vind dat wij ook een kans verdienen op de arbeidsmarkt.
Hier heb je misschien ook interesse in:
Hoezo is dit zo als je TOS hebt? Inmiddels heb ik een leeftijd bereikt waarin werken ook steeds relevanter wordt. Waar wil ik aan de slag, in welke functie en bij welk bedrijf? Allemaal vragen waar ik het antwoord nog steeds niet op weet.
Het idee achter mijn eerste post, was dat ik in een paar maanden tijd mijn verhaal wilde vertellen. Ik was het zat om telkens maar weer in iemands anders ogen het 'probleem' kind te zijn. Dit begon al vanaf groep 5 op het reguliere onderwijs. Ik was namelijk 'te goed' geworden voor het cluster 2 onderwijs en moest terug naar...
Daar vertel ik regelmatig wat ik in het dagelijks leven zo meemaak.
