28-01-2020

Hoe het begon

Het begon allemaal dat ik in januari 2020 een korte samenvatting op mijn eigen facebook, over mijn leven met verbale dyspraxie, gedeeld had. Tot mijn grote verbazing werd dat meer dan 70x gedeeld. Ik zag en las dat er behoefte was om over dit onderwerp te gaan vertellen. Ouders die hun kinderen hierin herkende, mensen die hier graag meer over wilden weten etc. Om heel eerlijk te zijn, wist ik er toen eigenlijk niet zoveel over. Maar wat ik wiste, dat wilde ik graag delen.

2004/2005

Vroeger

Vroeger en dan praat ik over het jaar 2004/2005, vond je amper wat op het internet wat verbale dyspraxie is. Vaak werd gewoon gezegd dat je kind wat later is en het nog wel op gang komt. Als je überhaupt iets op het internet vond, dan waren het volgens mij maar 2 of 3 a4tjes in het Engels wat verbale dyspraxie is, wat je zou kunnen doen en hoe de toekomst eruit zou kunnen zien. Veel belovend en positief was dat niet. Toen ik zelf de diagnose met 4 jaar kreeg, stelden wij natuurlijk deze vragen ook aan de logopediste. Maar zelfs de logopediste kon hierop geen antwoord geven, want ze wist gewoon niet hoe ik mij zou ontwikkelen. Je wist dus, ondanks de diagnose niet eens wat de toekomst zou brengen

Inspiratie

Het idee erachter

Middenin de corona periode kwam ik op het idee om over mijn verbale dyspraxie te schrijven. Om heel eerlijk te zijn, kon je toen ook vrij weinig omdat haast alles dicht was. Ik zocht op zolder, wat spullen die ik nog van vroeger had bij elkaar en zo creëerde ik mijn eerste blog berichten. Inmiddels is dit tot zoiets moois geworden en dat terwijl dat eigenlijk niet eens op de planning stond. Dank corona hiervoor :) Inmiddels weet ik dat verbale dyspraxie (VOD) onder een taalontwikkelingsstoornis (TOS) valt, dat wist ik in het verleden toen nog niet.

Business

Mijn missie

"Mijn missie is het geworden om te laten zien en te ervaren dat ik ondanks mijn taal/spraakstoornis, ook mag laten zien wat er in mij zit." 

Uit eigen ervaring weet ik namelijk, dat veel mensen mij onderschatten. Dat komt ook, omdat ze zelf nog nooit van verbale dyspraxie of een taalontwikkelingsstoornis hebben gehoord. Hierdoor zijn ze gauw bevooroordeeld en denken ze vaak dat ik een lager IQ heb, niet alles begrijp of mee kan doen in de maatschappij en dat terwijl het helemaal niks met je IQ te maken heeft. Daarom zet ik mij als ervaringsdeskundige in om te laten zien dat als je alleen een taal/spraakstoornis hebt, dat dat niet hindert om mee te kunnen doen in de maatschappij.